13
tam da bunun üzerine düşünmüştüm dün, hatta twitter'da #bencemutluluk diye bir şey başlatmaya çalıştım ama alanımda tekim şu anda, sallayanım yok. her neyse, mutsuzuz diyorsak eğer sebebini düşündüğümüzde tek bir şeye odaklandığımızı görürüz. yanımızda birini çok istiyoruz ama yok mu, sürekli sokakta gördüğümüz çiftlere odaklanıp melankolikliğin dibine vururuz. mutlu bir aile istiyoruz ama yok mu, sürekli mutlu aileleri görür dünyaya neden bu ailenin çocuğu olarak geldim ki deriz. ne bileyim bunun gibi benzer şeyler işte. ancak anlamayız ki mutluluğu ancak onu tek bir şeye bağlamadığımızda tadabiliriz. ilkokuldayken daha mutluydum, mutluluğum bir çok şeye bağlıydı ve o zaman her şey daha yolunda gidiyordu sanki. ben derslerimle başarılı olduğum zaman mutlu oluyordum ama sevenim de vardı. ailem çok mutlu değildi ama ben olduğum yerden yine de mutluydum. eğer ufak da olsa bir başarım varsa, hiç beklemediğim bir anda ufak ama güzel bir şey olmuşsa, eve döndüğümde annemin boynundan öpebiliyorsam mutluyum ben, bu kadar. içimi döktüm biraz, kusura bakmayın sözlük sakinleri.