1
nazım hikmet şiiri ;
o, topraktan öğrenip
kitapsız bilendir.
hoca nasreddin gibi ağlayan
bayburtlu zihni gibi gülendir.
ferhattır,
keremdir
ve keloğlandır...
yol görünür onun garip serine,
analar, babalar umudu keser,
kahpe felek ona eder oyunu
Çarşambayı sel alır,
bir yar sever,
el alır,
kanadı kırılır
çöllerde kalır,
ölmeden mezara koyarlar onu.
o ' yunus-u biçaredir
baştan ayağa yaredir',
abu içer su yerine.
fakat bir kere dert anlayan düşünmeye görsün önlerine
ve bir kere vakit erişip
' gayrim yeter! ...'
demesinler.
bunu dediler mi,
' İsrafil surunu ürür,
mahlukat yerinde durur ',
toprağın nabzı başlar
onun nabızlarında atmağa,
ne kendi nemfini korur
ne düşmanı kayırır,
' dağları yırtıp ayırır,
kayaları kesip yol eyler abıhayat akıtmağa... '