1
genelde yaşlılara yer verme, engellileri bir yerden bir yere götürme gibi eylemleri içerir. bunlar tamamen karşıdaki insanı birey yerine koymadığın anlamına gelmektedir. şöyle açıklayayım, bir insan vardır ve yürüyemiyordur, yatalaktır, "kendi yapabileceği işleri kendi halledemiyordur" işte yer verme gibi yardımlar ya da karşıdan karşıya geçirme vs. o zaman yapılmalıdır.
sen bir engelliye tutup yardım edeyim dersen, eğer karşıdaki insan bilinçli ve durumuyla barışık bir insansa seni reddedecektir. hatta sana kızacaktır bile. çünkü o bir bireydir. kendisi işini halledebiliyordur ki orada karşılaşmışsınız.
yaşlılar için de durum böyledir. kadının eli ayağı tutuyor, ortalama 40-50 yaşlarında, gayet seri yürüyor filan. ama iş otobüslere gelince nasıl yer vermezsin. sikseler vermem çok afedersiniz. hal böyleyken karşı taraf kendini "başkasına muhtaç" durumuna düşürüyor fakat bunun farkında değil. çünkü bir yanda kolaydan dinlenebilme şansı var.
he işte senin derdin ben yaşlıyım bana yer ver değil, senin derdin ben ayakta gidemem oturacağım, çünkü ben kraliyet ailesindenimdir.
mümkünse yaşlılara yer vermeyelim, engellilere elleşmeyelim. elleşenleri de bilinçlendirelim.
şimdiden edit: bak ben en baştan dedim. elden ayaktan düşürecek bir sağlık problemi varsa bu dediklerim bir kenara gider. sağlık probleminden kasıt gripse mesela ben her ay gribim. dolmuşta sürekli oturmam gerekir.
2
keşke bu algıyı yaşlı ve hasta insanlar haricinde de yayabilsek. birçoğumuz acımasız olduk. bencil olduk. çıkarcı olduk. metroda yaşlılara yer verince kendimizi saygılı bir birey zannediyoruz. sen ilk önce inenlere öncelik vermeyi öğren denyo.