1
ekşide gördüğüm ve bizim sözlükte de tartışılmasını istediğim başlık, zira üstünde çok düşünüyorum.
neden çok düşünüyorum, çünkü bir mühendis olarak köşedeki büfeciden fazla kazanamayacağımı görüyorum.tabi sonra o büfecinin yığınların içinde bir istisna olabileceği de aklıma geliyor, asgari ücretle ezilen kitle de ortada. acaba mesele çalışmaya erken başlamak mı, yoksa risk almak mı diye düşünüyorum.
ayrıca olayın başka boyutları da var, konu sadece para değil. saygınlık, kendini gerçekleştirme vs. gelgelelim kendini gerçekleştirmek için mühendis olan tanıdıklarımın sayısı bir elin parmağını geçmez. genelde kendilerinin veya ebeveynlerinin garanticilikleri yüzünden mühendis oluyor insanlar. en azından benim çevremde böyle.
bilemiyorum altan, bilemiyorum. eştikçe derinleşen bir mevzu.
2
kime göre neye göre dedirten tespit, varsayım, düşüncenin dışavurumu...
sırf okumuş olmak için herhangi bir üniversitenin herhangi bir bölümünden mezun olup iş bulamayınca olması muhtemel durum. öte yandan eğer iyi bir meslek ki kazançları açısından düşünürsek doktor, mühendis vs vs kazançları okumayan insandan çok olacaktır. Ha ticaret değerli sözlükçüler elbet daha fazla kazanç sağlar bazen ancak uzun vadeli olması çok nadirdir, risktir ticaret. hiç okumayan adam da yapabilir ama hayatta risk alması gerekmektedir. kişi sevdiği işi yapabiliyorsa asıl kazanç odur diyor ve burada bırakıyorum.
3
gündelikçiden az kazanan bir mühendis olarak ofisteki diğer mühendis arkadaşları da katarak +4'ümle katıldığım tespit. Gerçi inşaat mühendisliğinde şantiye deneyimi elde etmeden üst düzey maaşlar pek olası olmuyor.
fakirim ama kafam yerinde, patron başıma ekşimezse sinir stresim yok, fazla mesaim pek yok, hobilerime büyük kafa yorgunluğu olmadan zevkini çıkararak vakit ayırabilmem var . bunun karşılığında ise tatilleri hala anne-babamın yazlığında geçirmek, bazı arkadaşların düğünlerinde altın takamamak ve hatta şehir dışında ise hiç gidememek (bu kısmın artısı-eksisi kime göre neye göre tabii), sağlık problemi olursa pis fakir halkın uzun kuyruklar oluşturduğu devlet hastanesi klineklerinde soluğu almak gibi eksileri var.
bir de ne kadar uğraşırsanız da maaşlı çalışarak %99.999 ihtimalle orta gelirlinin üstü seviyeye çıkılamaz (büyük bir holdinge ceo olursanız işler değişir). sistem kapitalizm gençler, risk alıp ticarete atılıp zengin de olabilirsiniz, borçtan harçtan psikolojinizi dibe vurdurup intiharı kurtuluş olarak görmeye de başlayabilirsiniz.
eyyorlamam bu kadar.
4
okumayan kendi işini kurmuş ve başarılı olmuşsa mantıklı olan önermedir. ancak genele vurduğumuzda öyle bir şey yok. milyon tane örneğine rastlıyoruz her gün.
5
Bizler ya kendimizi önemli hissetmek için yada diğer yollara sapmaya cesaretimiz yetmediği için okuyoruz.
ilk durumda;
Dünyaya gelişimize bir amaç katmak ve en azından bi nebze olsa fark yaratabilmek adına okuyoruz. Önceliğimiz para olmadı ve olmayacak demek oluyor. Para sadece yaptığımız işin getirisi amacı değil.
İkinci durumda;
Bizi yetiştiren insanların ya kendileri okumadıkları ve kendileri çok çektikleri için aynı sıkıntıları çekmeyelim diye bizi okumaya sevk ediyorlar ve bunu yaparken okuyamamız durumunda sürekli olarak sıkıntı çekeceğimizden bahsediyorlar bu da bizim gözümüzü korkutuyor, yada içinde bulunduğumuz çarkın içine o kadar batmış durumundayız ki ( ilkokula başladığımız zamandan bu yana ) kafamızı kaldırıp bu çarkın dışında neler oluyor diye bakmamışız ve zaman öyle bir geçmiş ki korkularımız ( güven alanımız bozulacak diye ) bizi rahat bırakmıyor ve başladığımız işi bitiriyoruz